بسیاری از انسان ها تحت تاثیر بمباران تبلیغاتی یا تقلید کورکورانه از پیرامون، فکر می کنند که اگر همه نیاز های مادی شان برآورده شود در آن صورت به خوشبختی واقعی دست یافته اند، ولی وقتی به این مرحله می رسند تازه متوجه می شوند که نیازهای مادی، تنها جزیی از همه نیازهای اوست. و ما در کنار آسایش جسم به آرامش روان هم نیاز داریم. اگر به بدنمان اهمیت نداده و مراقب سلامتش نباشیم، به احتمال زیاد به وضعیت روحی و تغییرات خلق و خوی مان نیز اهمیتی نمی دهیم. تغییر خلق وخو ممکن است علامت مشکلات جسمی باشد! بنابراین وقتی متوجه می شویم که احساسات یا عکس العمل های مان تغییر کرده اند، لازم است تا عمیق تر به کشف دلایل آن بر بدنمان بپردازیم. امام رضا (ع) می فرمایند: بدان که نیرو و توان روح، تابع مزاج بدن هاست. سلامت روح، تابع سلامت بدن است و سلامت بدن تابع غذا و تغذیه سالم؛ پس سلامت روح، تابع غذا و تغذیه سالم است. در قرآن نیز در آیه (کلوا من الطیبات و اعملوا صالحا ) به اثر غذا بر سلامت روح انسان اشاره شده است. در احادیث معصومین نیز به آثار غذا بر اخلاق انسان اشارات زیبایی شده است؛ مثلا خرما بردباری یا حلم می آورد یا انگور افسردگی را از بین می برد یا سیب که فرح بخش است. همچنان که سخن پاکیزه، عمل صالح را به آسمان عروج می دهد، غذای پاکیزه نیز انسان را در جهت کسب کمالات معنوی و حفظ ارزش های اخلاقی یاری می بخشد و مانند باران پاکیزه موجب رویش سبزه ها و گل های معطر در وجود آدمی می گردد.
اینجاست که انسان ها دو دسته می شوند:
عده ای برای دست یافتن به آرامش روان، همه لذت های مادی را تجربه می کنند ولی وقتی همه این لذت ها و کامجویی ها، آن ها را اشباع نکرد به موادآرام بخش همچون سیگار، تریاک، هرویین، حشیش، قرص های آرام بخش، مواد شادی آور، مشروبات الکلی و… پناه می برند و اگر همه این ها آن ها را اشباع نکرد به سیم آخر می زنند و خودکشی می کنند. تا به گمان خود از این جهنمی که در آن گرفتار شده اند خلاصی یابند.
علت آن این است: این افراد از آنجا که به فراماده و معنویات اعتقادی ندارند ( ویا شاید اعتقاد دارند ولی پای بندی ندارند.) و به انسان و جهان با دیدی مادی گرایانه نگاه می کنند لذا آرامش روح و خوشبختی روان را تنها در لذت های مادی و مواد آرام بخش جستجو می کنند. ولی از آنجا که هیچ یک از اینها نمی تواند غذای روح باشد، مسیر عزت و شادی را گم و به مراد خود نمی رسند.
غذای روح چیست؟ با این اعتقاد که غذای روح مانند غذای جسم نیست و معنویت غذای روح است باید پیدا کنیم معنویت چیست؟
معنویت، شناخت ساده از روح الهی است که در درون خود داریم. یعنی توجه به حوزه غیر مادی و نامریی است که همه چیز از آن ناشی می شود و منشا انرژی است معنویت به حقیقت نهایی یا غیر مادی اشاره دارد راهی درونی که شخص را قادر به کشف ماهیت هستی یا عمیق ترین ارزش ها و معانی زندگی مردم می سازد، می شود آن را توجه به حقایق غیر مادی یا ماندگار یا ذات متعالی جهان دانست.
