منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نفس که فرو می رود ممد حیات است و چون برمی آید مفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.
از دست و زبان که برآید / کز عهده شکرش به در آید
بنده همان به که ز تقصیر خویش / عذر به درگاه خدای آورد
ورنه سزاوار خداوندی اش / کس نتواند که به جای آورد
انسان شگفت آورترین و پیچیده ترین مخلوق خداست و دارای فطرت و شخصیتی که می اندیشد، انتخاب می کند و با تدبیر عقلانی و تلاش جسمانی مشکلات را برای نیل به زندگی بهتر از پیش پای خود بر می دارد و به موازات این تلاش، تاریخ حیات خویش را می سازد ولی افسوس که در هیاهوی کوشش های آدمی برای نیل به امیال و مقاصد خویش در غوغای درگیری انسان و تکنولوژی و طبیعت حقیقتی بس گرانبها به فراموشی سپرده می شود و آن نفس و جوهر شخصیت انسانی خود انسان است. آری انسان خودش را فراموش کرده است.
یک بیمار همیشه برای خودش یک رفیق ناباب است. وقتی بداند که اصلا خودش را دوست نداشته به شناخت بزرگی رسیده است که می تواند تصمیمات تازه ای بگیرد و زندگی را تازه و نو در هر لحظه تجربه کند. همانگونه که یک فرد پاک و مومن در یک لحظه گناهکار می شود، یک فرد آزاد در یک لحظه غفلت محکوم به زندان می شود، یک آدم سالم می تواند بیمار شود و یک بیمار می تواند سالم شود. فقط با تغییر نگرش و شناخت همه چیز را تغییر می دهید. هرگز از دست بیماری و یا کسی که آزارتان داده است اشک نریزید، فقط لبخند بزنید و بگوئید متشکرم از اینکه فرصت یافتن انسان بهتری را برایم فراهم ساختی.
ما ایمان داریم که اندیشه سبز، سفیر صلح درون هستیم. به ما اعتماد کنید. وقتی که آسمان باز را بشناسید محال است که در دنیای راکد و محصور بیماری بمانید و از آن بیرون خواهید آمد.
آرزوی ما برای شما: شاد باشید، شاد زندگی کنید و شادی ببخشید.
پدر و مادر بعد از خداوند حق حیات بر گردن فرزند دارند. در میان رابطه ها و پیوندهای خویشاوندی هیچ کس به اندازه پدر و مادر به انسان نزدیک نیست. همانگونه که هیچ کس به اندازه آنها با انسان مهربان نیست. اصل وجود هر انسان از پدر و مادر شکل می گیرد. آنها صفات خداگونه را بطور آشکار بر فرزند ابراز می دارند. عشق، محبت، مهربانی، گذشت و فداکاری و خود را نادیده گرفتن. فرزندان خود را از درون ضعف و ناتوانی دوران کودکی تا زمان توانمندی یاری می رسانند و همه امکانات خود را سخاوتمندانه نثار فرزندان می کنند. پدر و مادر بدل از خداوند بر روی زمین هستند و گنجینه ای گرانبها و ذخایر معنوی برای فرزندان و فرصت برای رشد. آدم هایی هستند که هرگز تکرار نخواهند شد.
پدر و مادرم کاش تصویرتان نفس می کشید تا رنج زندگیم پایان می گرفت. تا زدیم چشم بهم فرصت دیدار گذشت…
