نشست هفتگی

نشست هفتگی

در زمان های قدیم یکی از راه های درمان این بود که سر راه قافله هایی که از شهر و دیار آن ها می گذشتند،  قرار می گرفتند و جویای همدردی که درون بیماری و نقاهت را گذرانده بود، می شدند تا از تجربیات آنها استفاده کرده و درمان شوند. به اشتراک گذاشتن تجربیات شفا یافتگان در نشست هفتگی یکی از راه هایی است که می توان به باور های جدید یک بیمار کمک کند.

برای درمان بیمار، ابتدا بایستی بیدارش کنید. همسانی، همدلی و همراهی تاثیر مثبتی برای یک بیمار دارد که اعضای شفا یافته می توانند الگوی رفتاری با ارزشی برای رهایی از درد و رنج. بیماران سخت باورند؛ اما پس از مشاهده شفایافتگان امید زندگی در آنان شکل می گیرد این کار به روند بهبودی سرعت می بخشد.

عوارض تنهایی ناخوشی است، اگر بخواهند به خوشی برسند بایستی با هم بودن را تجربه کنند. بدست آوردن دوستان جدید خود پادزهر تنهایی و انزواست که در جلسات نشست هفتگی انفاق می افتد. برای تجربه احساسات جدید که زیر بنای افکار ماست. بایستی با مشارکت احساسات خوب یا بد ظرفیت جدید ایجاد شود و احساسات سرکوب شده شناسایی و از زیر بار سنگین احساس گناه وخجالت آزاد شوند.

انسان با امید زنده است؛ با مشاهده وعملکرد به شهود، امید در دل هر ناامیدی زنده می شود و تجربیات جدیدی جای خود را به باور های مسموم داده و شاهد رشد بیشتری در تمامی ابعاد در دنیای درون و بیرون خواهند شد. انسان ها آیینه ی یکدیگر هستند. در نشست هفتگی برای غلط گیری اعمال رفتار و گفتار فرصتی است تا بتوانیم خود را غلط گیری کنیم.

اهداف نشست هفتگی

• القای امید و انگیزه
• به اشتراک گذاشتن تجربیات و اطلاعات و استفاده از اطلاعات و تجربیات دیگران
• ایجاد حس نوع دوستی و همبستگی
• عمومیت بخشی به مشکل و یا بیماری